Na wczesnym etapie objawy choroby jelita grubego są na ogół niepozorne. Najczęściej występuje promieniujący ból brzucha, który może przypominać ból pleców w dolnych partiach. Dolegliwościom bólowym towarzyszą biegunki o ostrym przebiegu występujące naprzemiennie z zaparciami. Czasem chory gorączkuje, ma mdłości lub wymioty. 1 Klinika Gastroenterologii i Hepatologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach 2 Katedra i Zakład Patomorfologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach. Skróty: AZA – azatiopryna, AZW – autoimmunologiczne zapalenie wątroby, GKS – glikokortykosteroidy, MMF – mykofenolan mofetylu, NASH – niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby, SMA – przeciwciała przeciwko Leki biologiczne a zapalenie jelit. Leki biologiczne są nowoczesną metodą leczenia nieswoistych zapaleń jelit. Leki biologiczne uzyskano stosując metody oparte na biologii molekularnej i inżynierii genetycznej. Terapia biologiczna stosowana jest w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Do głównych przyczyn gruczolaków jelita grubego należą: otyłość, palenie tytoniu, dieta bogata w czerwone mięso oraz tłuszcze zwierzęce, występowanie gruczolaków w rodzinie, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna. Częstą przyczyną są również zapalenia w obrębie jelita grubego. Zapalenie uchyłków jelita, często mylone z nieszko. Uchyłki przewodu pokarmowego. Uchyłki przewodu pokarmowego to wrodzone lub nabyt. Uchyłki jelita grubego - przyczyny, objawy, leczenie. Uchyłki jelita grubego (choroba uchyłkowa jelit), Mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MZJG) jest przewlek idiopatyczn chorob zapaln przewodu pokarmowego o nieznanej etiologii. Stanowi cz st przyczyn przewlek ej, bezkrwistej biegunki, szczeg lnie u os b powy ej 70. roku ycia (10-20% przypadk w diagnozowanych z tego powodu) (1). Rozpoznanie to obejmuje dwie postacie kliniczne: zapalenie Uy2AfAM. Co to jest limfatyczne zapalenie jelita grubego? Limfatyczne zapalenie okrężnicy jest typem mikroskopowego zapalenia jelita grubego, choroby objawiającej się przewlekłą wodnistą biegunką bez domieszki krwi. U chorych z limfatycznym zapaleniem okrężnicy w badaniu endoskopowym (badanie polegające na wprowadzeniu kamery do światła jelita grubego) lub w badaniu rentgenowskim wygląd jelita grubego wydaje się być prawidłowy, jednak w badaniu mikroskopowym wycinków pobranych w trakcie badania stwierdza się cechy mikroskopowego zapalenia jelita. Przyczyna schorzenia nie jest znana. Przegląd ten jest aktualizacją opublikowanego wcześniej przeglądu Cochrane. Jakie były dotychczas próby leczenia limfocytowego zapalenie jelita grubego? W leczeniu kolagenowego zapalenia jelita stosowano budezonid, mesalazynę z lub bez cholestyraminy, dipropionian beklometazonu i subsalicylan bizmutu (np. Pepto-Bismol®). Budezonid to lek steroidowy o działaniu immunosupresyjnym szybko metabolizowany przez wątrobę, co pozwala na zminimalizowanie efektów ubocznych związanych ze sterydoterapią. Lek ten przyjmuj się doustnie. Dipropionian beklometazonu jest również lekiem steroidowym. Leki steroidowe stosowane są w leczeniu zapalenia. Mesalazyna jest lekiem przeciwzapalnym (znana również jako 5-ASA) przyjmowanym zazwyczaj doustnie. Cholestyramina to lek stosowany do usuwania z organizmu kwasów żółciowych. Pepto-Bismol® jest środkiem chroniącym śluzówkę żołądka przed działaniem soku żołądkowego, stosowanym w celu łagodzenia dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Co było przedmiotem badania? Badacze postanowili ocenić, czy różne rodzaje leczenia wpływają na poprawę objawów (np. biegunkę) lub mikroskopowych cech zapalenia okrężnicy, a także czy występują efekty uboczne takiego leczenia. Badacze dokonali przeglądu literatury opublikowanej do dnia 11 sierpnia 2016 r. Co stwierdzili badacze? Odnaleziono pięć badań z udziałem 149 uczesników. Badania te oceniały budezonid w porównaniu z placebo (np. pigułkami z cukrem), mesalazynę w porównaniu z mesalazyną i cholestyraminą, dipropionian beklometazonu z mesalazyną i Pepto-Bismol® z placebo. Badanie porównujące mesalazynę z mesalazyną i cholestyraminą oraz badanie porównujące dipropionian beklometazonu z mesalazyną oceniono jako niskiej jakości. Badanie porównujące subsalicylan bizmutu (Pepto-Bismol®) z placebo oceniono jako niskiej jakości z powodu małej liczby uczestników (5 osób) oraz ograniczonych danych przedstawionych w badaniu. Pozostałe trzy badania oceniono jako wysokiej jakości. Połączona analiza danych pochodzących z dwóch badań (57 uczestników) wskazuje, że budezonid (9 mg/dziennie przez 6 do 8 tygodni) jest skuteczniejszy niż placebo w leczeniu biegunki i mikroskopowego zapalenia jelit. Poprawa w odniesieniu do biegunki została zaobserwowana u 88% osób przyjmujących budezonid w porównaniu z 38% osobami przyjmującymi placebo. Poprawa w zakresie mikroskopowego stanu zapalnego utrzymywała się u 78% badanych, którym podano budezonid w porównaniu z 33% badanych, którym podano placebo. Badanie porównujące mesalazynę (2,4 g/dzień) z mesalazyną i cholestyraminą (4 g/dzień) obejmowało 41 uczestników. Poprawa w zakresie biegunki utrzymywała się u 85% osób przyjmujących mesalazynę w porównaniu z 86% badanymi, którym podano mesalazynę i cholestyraminę. W badaniu oceniającym Pepto-Bismol® uczestniczyło pięciu pacjentów (9 tabletek po 262 mg/dobę przez 8 tygodniu versus placebo). Nie zaobserwowano różnic w zmniejszeniu nasilenia biegunki lub poprawy w zakresie mikroskopowego stanu zapalnego okrężnicy. W badaniu oceniającym dipropionian beklometazonu (5 lub 10 mg/dzień) w porównaniu z mesalazyną (2,4 g/dzień) uczestniczyło 46 pacjentów. Mimo, że u badanych otrzymujących dipropionian beklometazonu (84%) oraz mesalazynę (86%) zaobserowano poprawę w zakresie biegunki w okresie 8 tygodni, to nie utrzymała się ona po 12 miesiącach (odpowiednio 26% i 20%). Do działań ubocznych opisywanych podczas leczenia budezonidem należą m. in.: nudności, wymioty, ból szyi, ból brzucha, nadmierna potliwość i ból głowy. Do działań ubocznych opisywanych podczas terapii mesalazyną i cholestyraminą należą nudności i wysypka. Do działań ubocznych opisywanych podczas terapii dipropionianu beklometazonu należą wymioty, senność oraz zmiany nastroju. Nie zaobserwowano działań niepożądanych podczas przyjmowania Pepto-Bismol®. Dane niskiej jakości wskazują na skuteczność terapii budezonidem w limfocytowym zapaleniu okrężnicy. Dane niskiej jakości wskazują również, że mesalazyna z lub bez dodatku cholestyraminy oraz dipropionianu beklometazonu mogą być skuteczne w leczeniu limfocytowego zapalenia okrężnicy. Nie można sformułować żadnych wniosków w odniesieniu do subsalicylanu bizmutu ze względu na bardzo małą liczbę uczestników badania. W przyszłości badacze powinni skoncentrować się na przeprowadzeniu dużych badań oceniających budezonid w porównaniu z grupą kontrolną otrzymującą placebo w celu potwierdzenia sugerowanej skuteczności i bezpieczeństwa tej terapii. Subsalicylan bizmutu, który ma mniejszy potencjał toksyczności niż budezonid, również powinien zostać oceniony w dalszych badaniach. Skuteczność i bezpieczeństwo mesalazyny z lub bez dodatku cholestyraminy oraz beklometazonu dipropionianu powinny zostać ocenione w dużych badaniach z grupą kontrolną otrzymującą do tłumaczenia: Tłumaczenie: Maciej Drzewek Redakcja: Piotr Szymczak, Piotr Sawiec Aktualizacja: Magdalena Koperny, Małgorzata Kołcz Tłumaczenie i definicja Mikroskopowe zapalenie jelita grubego, polsko - angielski słownik online. Znaleźliśmy przynajmniej 8 przykładowe zdania z Mikroskopowe zapalenie jelita grubego. Mikroskopowe zapalenie jelita grubego tłumaczenia Mikroskopowe zapalenie jelita grubego Dodaj microscopic colitis en colitis that can only be diagnosed by the examination of colon tissue under a microscope Tytuł: Mikroskopowe zapalenie jelita grubego – częsta przyczyna przewlekłej biegunki Autor: Gonciarz M, Mularczyk A, Kowalik T, Kopała M. Title: Microscopic colitis – a frequent cause of chronic diarrhea Author: Gonciarz M, Mularczyk A, Kowalik T, Kopała M. ParaCrawl Corpus Słowa kluczowe: mikroskopowe zapalenie jelita grubego, zapalenie kolagenowe, zapalenie limfocytowe Key words: microscopic colitis, collagenous colitis, lymphocytic colitis ParaCrawl Corpus Tytuł: Leczenie mikroskopowego zapalenia jelita grubego – co nowego? Title: Treatment of microscopic colitis – what’s new? ParaCrawl Corpus Mikroskopowe zapalenie jelita grubego – częsta przyczyna przewlekłej biegunki Microscopic colitis – a frequent cause of chronic diarrhea ParaCrawl Corpus Leczenie mikroskopowego zapalenia jelita grubego – co nowego? Treatment of microscopic colitis – what’s new? ParaCrawl Corpus Jedną z przyczyn biegunki przewlekłej może być mikroskopowe zapalenie jelita grubego, w którym przy obecności objawów klinicznych nie stwierdza się zmian w badaniu endoskopowym i badaniach radiologicznych. One of the causes of chronic diarrhea may be microscopic colitis, which is characterized by the presence of clinical symptoms without endoscopic or radiological abnormalities. ParaCrawl Corpus Mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MC – microscopic cilitis) jest częstą, choć rzadko rozpoznawaną przyczyną przewlekłej biegunki o niepoznanej dotąd etiologii, która w znaczący sposób wpływa na jakość życia chorych (HRQoL – health-related quality of life). Microscopic colitis (MC) is frequent, although still uncommonly diagnosed, cause of chronic diarrhea. The etiopathology of MC is unknown but this disease has strong influence on patient’s quality of life (measured by health-related quality of life – HRQoL). ParaCrawl Corpus IBS jest zwykle diagnozowany poprzez wykluczenie – kiedy wszystkie inne schorzenia zostają wykluczone, zostaje postawiona diagnoza IBS. Istnieją również dwa rodzaje IBS, IBS D i IBS C. Ten powszechny problem medyczny może zostać błędnie zdiagnozowany, podczas gdy pacjent faktycznie cierpi z powodu bardziej poważnej choroby, takiej jak choroba zapalna jelit, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna lub mikroskopowe zapalenie okrężnicy, a nawet rak jelita grubego. There are also two types of IBS, IBS D and IBS C. This frequent medical problem can often be diagnosed when the patient has a more sinister condition such as inflammatory bowel disease, including ulcerative colitis, Crohn’s or microscopic colitis, or even bowel cancer, and those suffering from IBS can often face misdiagnosis or delays in receiving the care and treatment they need, prolonging the pain and challenges of living with bowel conditions. ParaCrawl Corpus Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 11:55 ten tekst przeczytasz w 5 minut Wrzodziejącego zapalenia jelita grubego nie da się wyleczyć. Można jedynie łagodzić dokuczliwe objawy schorzenia. Co nie oznacza, że diagnoza musi nas skłonić do rezygnacji z marzeń. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Niedawno świat sportu obiegła wieść, że 27-letni Darren Fletcher, gwiazda Manchesteru United, przerywa na jakiś czas swoją karierę z powodu poważnej choroby. Piłkarz cierpi na wrzodziejące zapalenie jelita grubego, poważne schorzenie o charakterze przewlekłym, które jednak nie uniemożliwia normalnego życia, a nawet doskonałych wyników w sporcie. Dowód? Przykład Steve’a Redgrave, brytyjskiego wioślarza i wielokrotnego medalisty olimpijskiego oraz Lewisa Moody, gracza rugby. Tylko w niektórych przypadkach konieczne jest uciążliwe leczenie operacyjne. Profesor Alastair Forbes, konsultant w dziedzinie gastroenterologii na University College w Londynie wyjaśnia, dlaczego choroba nie musi przekreślić kariery Fletchera. – Oczywiście wrzodziejące zapalenie jelita grubego może w znaczący sposób wpływać na codzienne życie chorego, a czasem nawet skazać go na nieustanne przebywanie w domu – mówi. – Dlatego uważam za duże osiągnięcie to, że Darrenowi udało się dotąd utrzymać sportową karierę na tak wysokim poziomie. Charakterystycznymi symptomami choroby jest biegunka i krwawienie, dlatego prędzej czy później każdy pacjent zapadnie na anemię. To zaś może mieć niewielkie znaczenie dla zwykłego śmiertelnika, lecz w przypadku zawodowego sportowca nawet niegroźna niedokrwistość od razu przekłada się na szybkość, wytrzymałość i ogólną wydajność organizmu. Cierpiący także na cukrzycę Steve Redgrave udowodnił, że na przekór chorobie można robić sportową karierę na najwyższym poziomie. Dla wielu sportowców takie wyzwanie może okazać się jednak za trudne. Dziś Darren wciąż jest bardzo szczupły i doskonale sobie radzi. (…) Podejrzewam, że piłkarz poddany jest obecnie intensywnemu leczeniu przy użyciu niesteroidowego leku przeciwzapalnego, typu mesalazyna, co doprowadzi do remisji choroby. (…) Najbliższe miesiące mają zasadnicze znaczenie dla dalszego losu piłkarza: konieczność operacji pojawia się w ciągu pierwszego roku po zdiagnozowaniu choroby. Miejmy nadzieję, że Darrenowi już to nie grozi. Aby pokrzepić Darrena i innych chorych kilka osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zgodziło się opowiedzieć o swoich doświadczeniach. Angus McLean, lat 40 Angus jest księgowym i mieszka w Edynburgu. Chorobę zdiagnozowano u niego pięć lat temu. – Od zawsze moim problemem były częste biegunki, lecz nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogą być objawem groźnej choroby – mówi. – Na początku 2006 roku rozwolnienia stały się znacznie bardziej uciążliwe: musiałem biegać do toalety w środku nocy oraz około dziesięciu razy w ciągu dnia. Byłem zmęczony i odwodniony. Z czasem zacząłem miewać skurcze żołądka, a mój brzuch wydawał nieprzyjemne odgłosy, jakby głośne bulgotanie. Zwlekałem jednak z wizytą u lekarza. Do przychodni pobiegłem dopiero wtedy, gdy zauważyłem krew w kale. Początkowo lekarz sądził, że to hemoroidy, jednak przede wszystkim należało wykluczyć poważniejsze choroby. Zostałem skierowany na kolonoskopię i biopsję w szpitalu Murrayfield, gdzie zdiagnozowano u mnie wrzody jelita grubego. Słyszałem wcześniej o innym poważnym schorzeniu zapalnym jelita – chorobie Leśniowskiego-Crohna, ale nigdy o owrzodzeniu jelita grubego. Przyczyny mojej choroby nie są znane, dlatego nie można jej skutecznie leczyć i zapobiegać. Na szczęście są środki, które łagodzą uporczywe objawy. Jako zapalony biegacz obawiałem się, że zapalenie jelita pozbawi mnie radości ze sportu. Pokrzepiła mnie wieść, że takie samo schorzenie rozpoznano w 1992 roku u wioślarza Steve’a Redgrave, który później zdobył jeszcze kilka złotych medali na olimpiadach. Leczono mnie przeciwzapalnym lekiem – mesalazyną, który złagodził symptomy choroby na dwa miesiące, lecz później przestał działać. Następnie poddano mnie terapii steroidami, której skuteczność trwała kilka miesięcy. Punktem zwrotnym okazał się marzec 2008 roku, kiedy zaczęto podawać mi leki immunosupresyjne. Warto w tym miejscu wyjaśnić, że choroba prawdopodobnie spowodowana jest nadaktywnym systemem odpornościowym, który niszczy błonę śluzową jelit. A jak to wszystko wpływa na życie? Od chwili diagnozy zdążyłem wziąć udział w pięciu maratonach. Dlatego z całą pewnością mogę powiedzieć, że choroba nie pokrzyżowała mi planów. Heidi Minter, lat 35 Heidi mieszka w Brighton i pracuje w marketingu. – Kiedy miałam dwadzieścia parę lat zaczęłam cierpieć na poważne bóle brzucha po każdym posiłku – wspomina. – Gdy w toalecie zauważyłam krew, natychmiast zgłosiłam się do lekarza. Na wszelki wypadek skierował mnie na kolonoskopię, która wykazała, że mam hemoroidy i skrzepy w jelicie. Przeszłam operację usunięcia hemoroidów i przez jakiś czas czułam się lepiej. Myśląc, że zostałam całkowicie wyleczona, zdecydowałam się na podróż po świecie. Dbałam o zdrową dietę i prowadziłam spokojny tryb życia, wylegując się na plaży, jednak w kilka miesięcy po powrocie do Wielkiej Brytanii moje problemy wróciły ze zdwojoną siłą. Cierpiałam na straszne bóle brzucha, musiałam chodzić do toalety kilka razy dziennie i znowu zauważyłam krew w kale. Po raz kolejny dostałam skierowanie na kolonoskopię. Dwa tygodnie po badaniu usłyszałam diagnozę: wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej chorobie, jednak i tak kamień spadł mi z serca, że to nie nowotwór. Zostałam poddana leczeniu sterydami, co spowodowało, że po czterech tygodniach moja twarz potwornie spuchła. Musiałam także brać duże dawki suplementu wapnia, gdyż sterydy wypłukują go z organizmu. Pod koniec kuracji sterydowej odczułam poprawę, jednak po miesiącu objawy znowu wróciły. Od tamtego czasu brałam różne leki przeciwzapalne, jednak żadne nie przynosiły pożądanych rezultatów. Zrozumiałam, że w tym przypadku chodzi raczej o zapanowanie nad chorobą, a nie o pełne wyleczenie. W chwilach zmęczenia czy stresu te dolegliwości działają na mnie przygnębiająco, jednak wiem, że najlepszym sposobem, by kontrolować chorobę są regularne ćwiczenia. Stosuję suplementy z wyciągiem z kłącza kurkumy, które pomagają mi zmniejszyć wzdęcia, często tak potężne, że wyglądam jakbym była w ciąży. Innym chorym zalecam, by jadali bardziej regularnie i mniejsze porcje. Nasze życie z pewnością nie jest łatwe: czasem muszę chodzić do toalety około ośmiu razy dziennie, a potem przez sześć dni nie mogę się wypróżnić. Oczywiście ma to ogromny wpływ na codzienność, utrudnia wychodzenie z domu, pracę w biurze czy bycie w związku. Najgorszy jest jednak wstyd, z jakim wiąże się chorobą. Tekst: Lynsey Haywood i Matthew Barbour Czytaj również: Pożar w jelicie, czyli wrzodziejące zapalenie jelita grubego zdrowie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego Kłopotliwe i wstydliwe dolegliwości? Pomoże specjalista Fizjoterapia uroginekologiczna jest dziedziną stosunkowo nową. W głównej mierze dedykowana jest kobietom z problemami w obszarze miednicy mniejszej, choć nie... Kłopotliwa dolegliwość sportowców Sport to zdrowie! Sportowcy powinni jednak uważać na grzyby czające się w butach, przebieralniach, pod prysznicami i na basenach. Kłopotliwy Avastin Najczęściej stosowany lek przeciwnowotworowy, Avastin, nie powinien być stosowany w terapii raka piersi – zadecydowała niedawno amerykańska Agencja ds. Żywności i... Shari Roan Leki przeciwzakrzepowe - skuteczne, ale kłopotliwe Leki przeciwzakrzepowe pozwalają uniknąć zakrzepicy czy udaru mózgu, jednak trudno je właściwie stosować - mówił dr Jarosław Woroń z Uniwersytetu Jagiellońskiego... Redakacja Medonet Ósemki - kłopotliwe zęby mądrości Ząb mądrości to ósmy w kolejności ząb w szczęce i żuchwie, a zarazem trzeci ząb trzonowy. Zęby mądrości pojawiają się u ludzi najpóźniej, tj. najczęściej między... Kłopotliwe kieszonki Mieszkańcy ubogich rejonów Afryki i Azji o uchyłkach jelita nawet nie słyszeli. To typowa dolegliwość społeczeństw krajów wysoko rozwiniętych, wynikająca z... Dorota Ksiądzyna Potrzebujesz gastrologa? Zapłać 3 tys. albo czekaj… 442 dni [LIST DO REDAKCJI] Rekordowa inflacja i rosnące ceny coraz bardziej uderzają w zwykłych Polaków. Dotyczy to nie tylko kosztów produktów żywnościowych, paliwa czy mediów, ale także... Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (Colitis Ulcerosa) - objawy, leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (CU - colitis ulcerosa)) jest obok choroby Leśniowskiego-Crohna (CD – ang. Crohn`s Disease) zaliczane do tzw. przewlekłych... Tomasz Gosiewski Biegunka - przyczyny, leczenie, domowe sposoby na biegunkę Biegunka to częste oddawanie płynnego stolca. Zazwyczaj trwa ona kilka godzin. Zdarza się jednak, że postanawia zostać nawet kilka dni. Wówczas, z dużym... Pięć najgorszych chorób jelit Nazywane są naszym „drugim mózgiem”. Kiedy źle funkcjonują, cierpi cały organizm. Chociaż objawy ich chorób są stosunkowo charakterystyczne, to postawienie... Zuzanna Opolska Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to choroba o nieznanej przyczynie charakteryzująca się biegunką, zazwyczaj prawidłowym wyglądem błony śluzowej jelita w badaniu kolonoskopowym oraz typowymi zmianami w badaniu histologicznym (pod mikroskopem) wycinków błony śluzowej jelita grubego. Zwykle występuje u osób między 50.–70. rokiem życia. Palenie papierosów zwiększa ryzyko zachorowania (u palaczy choroba występuje też zazwyczaj w młodszym wieku niż u osób niepalących). Głównym lekiem stosowanym w mikroskopowym zapaleniu jelita grubego jest budezonid Co to jest mikroskopowe zapalenie jelita grubego i jakie są jego przyczyny? Mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MZJG) to przewlekła choroba zapalna przewodu pokarmowego o niewyjaśnionej przyczynie. Głównym objawem choroby jest uporczywa wodnista biegunka, która występuje także w nocy. Cechą charakterystyczną mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest obecność mikroskopowych zmian histopatologicznych przy braku jakichkolwiek nieprawidłowości widocznych w endoskopii (kolonoskopii). Na podstawie obrazu histopatologicznego wyróżnia się dwa główne typy choroby: zapalenie kolagenowe i zapalenie limfocytowe, oraz ich formy niepełne. Dokładna przyczyna choroby nie jest znana. Podejrzewa się, że mechanizm rozwoju choroby jest złożony. Badania wskazują na związek z przyjmowanymi lekami, takimi jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSLPZ), inhibitory pompy protonowej (IPP), statyny, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny, akarboza. Z mikroskopowym zapaleniem często współwystępują choroby autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto, zespół Sjögrena, miasthenia gravis, cukrzyca i celiakia, a w rzadkich przypadkach choroba Leśniowskiego i Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Palenie papierosów zwiększa 3–5 razy ryzyko zachorowania (u palaczy choroba występuje też o około 10 lat wcześniej niż u niepalących). Jak często występuje mikroskopowe zapalenie jelita grubego? Nie ma danych polskich. W Europie i USA roczna zapadalność na mikroskopowe zapalenie jelita grubego wynosi 0,6–16/100 000. Średni wiek w chwili rozpoznania wynosi 50–70 lat, ale u około jednej czwartej pacjentów chorobę rozpoznaje się przed 45. rokiem życia. Mikroskopowe zapalenie jelita grubego występuje częściej u kobiet (3:1–9:1). Mikroskopowe zapalenie jelita grubego - objawy Głównym objawem mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest wodnista biegunka bez domieszek krwi lub śluzu, pojawiająca się także w nocy. Mogą występować kolkowe bóle brzucha, wzdęcia, nagłe parcie na stolec, nietrzymanie kału, stolce tłuszczowe i – rzadko – zmniejszenie masy ciała, zazwyczaj niewielkie. Inne objawy ogólne, takie jak odwodnienie, utrata białka czy niedokrwistość, występują bardzo rzadko, jedynie z ciężkich przypadkach. Przebieg choroby jest zwykle łagodny, ze spontanicznymi remisjami (wycofaniem się objawów). Wynik próby głodowej jest dodatni (złagodzenie biegunki w okresie głodzenia). U części chorych objawy mikroskopowego zapalenia jelita grubego wystąpiły po przebyciu infekcji pokarmowej. Co robić w przypadku wystąpienia objawów mikroskopowego zapalenia jelita grubego? W przypadku wystąpienia objawów, które mogą wskazywać na mikroskopowe zapalenie jelita grubego, należy się zgłosić do lekarza rodzinnego, który przeprowadzi diagnostykę różnicową przyczyn przewlekłej biegunki. W razie nawrotu już rozpoznanego mikroskopowego zapalenia jelita grubego w celu opanowania objawów można doraźnie zastosować leki przeciwbiegunkowe (loperamid). Rozpoznanie mikroskopowego zapalenia jelita grubego Zarówno w badaniu przedmiotowym, jak i badaniach laboratoryjnych zwykle nie stwierdza się istotnych odchyleń. Niekiedy może występować niewielka niedokrwistość, eozynofilia (zwiększenie liczby eozynofilów), zaburzenia wchłaniania witaminy B12 i jej zmniejszone stężenie w surowicy, a także niewielkie przyspieszenie OB. W przypadku podejrzenia mikroskopowego zapalenia jelita grubego lekarz kieruje pacjenta na badanie kolonoskopowe, w którym zwykle nie stwierdza się makroskopowo istotnych odchyleń. Kolonoskopia konieczna jest do pobrania materiału do badania pod mikroskopem. Do potwierdzenia rozpoznania mikroskopowego zapalenia jelita grubego konieczna jest ocena histologiczna wycinków pobranych z błony śluzowej. Istotne jest pobranie próbek głównie z prawej części jelita grubego, ponieważ właśnie tam umiejscowione są najczęściej zmiany mikroskopowe. W niektórych przypadkach stwierdza się również zmiany mikroskopowe w wycinkach pobranych z końcowego odcinka jelita cienkiego. W badaniu histopatologicznym w obu postaciach choroby występują nacieki zapalne w obrębie blaszki właściwej błony śluzowej jelita. Mikroskopowe zapalenie jelita grubego - leczenie Konieczne jest wyeliminowanie potencjalnych przyczyn mikroskopowego zapalenia jelita grubego, zwłaszcza leków. Lekiem pierwszego wyboru jest budezonid. W łagodnej postaci choroby skuteczny bywa loperamid, a jeśli chorobie towarzyszy zaburzenie wchłaniania kwasów żółciowych – cholestyramina. W przypadku nieskuteczności wymienionych leków lekarz może rozważyć terapię lekami biologicznymi (infliksymab, adalimumab, wedolizumab) lub immunosupresyjnymi (azatiopryna, 6-merkaptopuryna). W bardzo ciężkich przypadkach konieczny może być zabieg chirurgiczny. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie mikroskopowego zapalenia jelita grubego? Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to choroba przewlekła, mająca tendencję do nawrotów, nie prowadzi jednak do poważniejszych powikłań. Nie stwierdzono zwiększonego ryzyka rozwoju nowotworów i nie jest zalecane monitorowanie pacjentów pod kątem ich występowania. Dolegliwości mogą ustępować samoistnie nawet u 1/3 chorych. Długoterminowe rokowanie w obydwu postaciach mikroskopowego zapalenia jelita grubego w większości przypadków jest dobre. Często pacjenci reagują na typowe leki przeciwbiegunkowe (loperamid). Należy unikać potencjalnych czynników przyczynowych, zwłaszcza leków, których przyjmowanie można łączyć z wystąpieniem biegunki. 19-latka pisze, że stosowała już dietę. Dziewczyno - diety nie stosuje się przez tydzień. Przez 19 lat opychasz się fast food-ami, wysoko przetworzonym, nafaszerowanym do granic możliwości żarciem, różnej maści pomyjami z mleczarni i chcesz żeby jakaś tam tygodniowa dietka, albo specyfik przepisany przez lekarza załatwił za Ciebie lub za "piszankę" cały problem. W nie rozumiecie problemu i od tego należy zacząć. Nie wierzę, aby jakiś lekarz Wam pomógł. A gdyby trafił się taki ambitny samouk, lekarz z powołania, to powiecie że jest nawiedzony i bzdury wymyśla, bo nie pozwala wam jeść tego co dla was jest najsmaczniejsze. Już Hipokrates mawiał, że "Jelito korzeniem życia". Dlatego nie należy z niego robić śmietnika!!! Dobra, kilka słów konstruktywnych. Wprawdzie ktoś tu zawzięcie kasuje linki, ale może adresów nie pokasuje. Zatem podam wam adresy do preparatów, które na pewno warto zastosować i nie będę tutaj się rozpisywać - dlaczego. Warto wprowadzić jeden posiłek z kompozycją: siemię lniane + płatki owsiane + otręby orkiszowe + banan Na pewien czas Wykluczyć produkty mleczne. Warto odpuść sobie wszystko co zawiera mąkę pszenną. Także z tego powodu, że możesz mieć problem z uczuleniem (alergią) na pszenicę. Cierpi na to nieświadomie i w różnym stopniu nasilenia olbrzymia część populacji (ocenia się około 80% populacji krajów rozwiniętych). Wśród pokarmów powodujących alergię, pszenica jest na drugim miejscu, zaraz po krowim mleku. Temat jest obszerny i od pewnego czasu leży u mnie nieskończony artykuł na ten temat. Warto zrobić badanie na tolerancję glutenu. Odstawić absolutnie: kawa naturalna, napoje z marketu (mineralna - tylko ze szklanej butelki), alkohol, wszelkie łakocie, cukier, fast food-y, wszelkie wędliny, najlepiej też czerwone mięso (dopuszczalne jest pierzaste i rybki) itd. itp. - poczytaj na w/w stronach. Mógłbym tu jeszcze pisać do wieczora i przez następne dwa dni, ale moje pisanie chyb nikomu nie pomoże. Podałem adresy stron - proszę czytać, czytać, czytać. A gdy trochę poczytacie - to pogadamy. Dowiedzcie się też, co tak naprawdę producenci serwują wam w pożywieniu. Pozdrawiam.

limfocytowe zapalenie jelita grubego forum